در وصف کاپیتان رائول گونزالس
پسر طلایی برنابئو ... مرد رکوردها ... آقای لالیگا ... اسطوره
اینها القابِ مختصِ پسر با اخلاق و حرفه‌ای فوتبال اسپانیاست: رائول گونزالس (گونزالز) بلانکو.
در مادرید، پایتخت اسپانیا، چند تیم قوی و ریشه‌دار در زمینه فوتبال حضور دارند. رقابت بین اینها همیشه داغ و پر حاشیه بوده است. اما دو تیم از بین آنها رقابتشان سخت‌تر، نزدیکتر و حیثیتی‌تر است. یکی تیم هواداران و اقشار کم درآمد و کارگران:اتلتیکو‌مادرید و دیگری تیم سلطنتی و ثروتمند و کهکشانی رئال مادرید! جنگ بین این دو تیم، بین هواداران و بعضا بازیکنانشان تمامی نخواهد داشت.
اتلتیکو‌مادرید یک باشگاه کاگری بود. تیمی که کارگران و مردم کمتر در رفاه، آن را تأسیس کردند. هم اکنون نیز قشر اعظم هوادارانش مردم مخالف رقیب و به نوعی حزب کارگران هستند. تیمی که بر خلاف رقیب پر آوازه‌شان، به جای حمایتِ پول و پادشاه، حمایت مردمی را پشت سر خود می‌بیند. هواداران اتلتیکو در مادرید بسیار زیادند.
ظهور ستاره
یکی از هوادارن اتلتیکو به نام پدرو گونزالس، پسر خردسالش را به تیم جوانان این باشگاه برد. فرزندی مستعد و آینده دار. آن نوجوان کسی نبود جز رائول گونزالس.
رائول البته ابتدا در تیم محله خودش، San Cristóbal de los Ángeles به فوتبال می‌پرداخت. که به یک جام ولایتی هم دست یافته بود. اما بعدها پدر او، نامش را در باشگاه اتلتیکو نوشت.
رائول نوجوان در اتلتیکو نشان داد که ستاره‌ای بزرگ و فراموش نشدنی در راه است. اما راه راه پوشانِ مادرید بسیار بداقبال بودند که پدر رائول به دلایلی مختلف (مشکل شغل) مجبور به نقل مکان شدند. نقل مکان به محل کاستیانای مادرید. (البته اتلتیکو هم بنا به مشکلات عدیده، تا منحل شدن هم پیش رفته بود و مکان مناسبی برای پرورش به نظر نمی‌رسید)
و رائول 15 ساله از اتلتیکو، تیمی که خود و خانواده‌اش هوادارش بودند دور و به رقیب بزرگشان نزدیکتر شد. سپیدپوشان مادرید و والدانو این جواهر را شناختند و به راحتی آن را از دست ندادند و او به تیم نوجوانان مادرید وارد شد. و فراری تیز رو، از مادرید، آنهم نه از اتلتیکو بلکه از رئال، تاختن به سوی رکوردها را آغاز کرد.1
علی‌رغم ورود به رئال (که با توجه به هوادارای خانواده‌ش از اتلتیکو عجیب است!) هنوز خانواده او خود را متعلق و هوادار اتلتیکو می‌دانند. تا زمانی که رائول در رئال حضور داشت، در بازیهای رو در رو با اتلتیکو، خانواده و پدرش به هواداری راه راه پوشان می‌پرداختند.
آغاز درخشش
رائول درخشیدن در رئال را زود آغاز کرد. در تیم سوم رئال و در سال 1994، در طی 9 بازی 16 گل به ثمر رساند و نشان داد ارزش سرمایه گذاری را دارد! خورخه والدانوی بزرگ او را به تیم اصلی رئال برد و رائول گام به گام پله‌های ترقی و پیشرفت را پیمود. بعد از ورود به تیم اصلی، در اولین بازی با اتلتیکو، در بازی ای که 4-3 به سود رئال تمام شد، او یک هت تریک رویایی را به نمایش گذاشت. سه گلی که نام او را به عنوان جوانترین بازیکن گلزن در این دربی معرفی کرد. و این آغازی بود بر راه پر افتخار این ستاره دنیای فوتبال و کهکشانی‌های مادرید.
در اولین فصل حضورش با رئال به قهرمانی لالیگا رسید و موفق شد 9 گل وارد دروازه حریفان کند.
بعد از رفتن هیه رو، او کاپیتان مادریدی ها شد. تمامی رکوردهای رئال مادرید توسط او جابجا شد. 228 گل در لالیگا، در مدت 16 فصل حضورش در رئال، برای این تیم به ثمر رساند. و این تعداد گل او را در صدر گلزنان تاریخ رئال قرار می‌دهد. همچین با این 228 گل، او سومین بازیکن گلزن تاریخ لالیگاست. مجموع گلهای او برای رئال به بیش از 320 گل می‌رسد که رکورد بی‌نظیر اسطوره رئالی‌ها، آلفردو دی استفانو را شکست.
در لالیگا رائول ۷۲۹ بار برای رئال به میدان رفته است که از نظر بیشترین تعداد حضور، رتبه دوم را بعد از زوبی‌زاره‌تا در اختیار گرفته است.
در لیگ قهرمانان اروپا هم رائول 121 بار بازی کرده است که بیشترین تعداد حضور است و در این زمینه هم رکوردار است. در این لیگ رائول موفق به زدن 66 گل شده است تا بهترین گلزن لیگ قهرمانان اروپا هم باشد.
رائول در کنار اتوئوی کامرونی تنها مهاجمانی هستند که در دو فینال لیگ قهرمانان موفق به گلزنی شده اند. بار اول رائول درو مقابل والنسیا در سال 2000 و بار دوم در مقابل بایرلورکوزن در سال 2002 گلزنی کرد. که در هر دو بار رئال پیروز شد و جام قهرمانی اروپا را به مادرید برد.
اخلاق حرفه ای
از فنی و جنبه حرفه‌ای او که بگذریم، رائول از بعد فنی نیز جزء برترینهاست. او از با اخلاق‌ترین و مودب‌ترین فوتبالیستهاست. تنها کسی از رئال که هوادارن بارسا به او ادای احترام کردند همین رائول است. آنهم به واسطه اخلاق و حرفه‌ای گری فوق العاده‌اش. رائول همیشه کمترین حاشیه را به خود اختصاص داده است. در طول دوران فوتبالش هرگز از داوران کارت قرمز نگرفته و شمار کارتهای زرد او هم انگشت شمار، و تماما به عنوان خطای فنی بوده است.
او در رئال به همه رکوردها و افتخارات رسید. 5 بار لالیگا، 3 بار لیگ قهرمانان اروپا، 4 بار سوپر کاپ اسپانیا، و جامهای متعدد دیگر. تنها یک جام از دسترس او دور ماند. جام حذفی اسپانیا. جامی که تا ورود مورینیو به تیم، رئال نزدیک به دو دهه از دسترسی به آن عاجز مانده بود. و همین تنها جامی است که رائول در رئال موفق به ربودن آن نشد.
ستاره‌های ریز و درشت زیادی به دست پرز و دیگر رئیسان رئال به برنابئو آمدند. اما هیچکدام نزد اسپانیایی ها و به خصوص رئالی‌ها همچون رائول محبوب و دوست داشتنی نشد. از بکهام و زیزو و فیگو و کارلوس و رونالدوی کبیر گرفته تا راموس و ژابی و این اواخر کریس! رائول پادشاه دلهای مادریدیسیموهاست. مظهر قوهای سپید برنابئو. او در آن سالها بهترین فوتبالیست جهان بود.2
و ترک رئال...
زمان ورود مورو (مورینیو) به رئال، آینده رائول کمی مبهم شد. رائول، رائولِ دوران جوانی نبود. در آخر رائول تصمیم به ترک رئال گرفت. برای دوری از حاشیه، و البته ثابت بازی کردن در تیم. در این بین شالکه 04 آلمان مقصد بعدی پسرک طلایی بود.
رائول در تابستان 2010 با قراردادی دو ساله به شالکه پیوست. شالکه و هوادارانش به افتخار ورود این ستاره به تیمشان، شماره هفت و بازوبند کاپیتانی را به رائول دادند. و رائول در شالکه هم موفق بود. نمایش دلپذیر او در تیم ژرمنی، چه در بوندس لیگا، چه در لیگهای اروپایی، هوادارن رئال را دلتنگتر می‌کرد. هوادارنی که چندین بار نارضایتی و اعتراض خودشان را به گوش مورینیو رساندند که اسطوره‌شان از رئال رفته است.3
اما رفتن رائول هم به سود خودش شد هم به سود رئال. گرچه به ضرر هواداران رائول بود. در شالکه او موفق به زدن چهارصدمین گل رسمی خود شد. شماره هفت محبوب، دست بردار نیست!
و در آخر، رائول با اینکه پیشنهاداتی از تیمهای انگلیسی و آلمانی داشت، حاضر به تمدید قرارداد با شالکه نشد و راه خلیج فارس را در پیش گرفت. تیم بعدی او السدقطر بود. هم اکنون رائول در این تیم عربی مشغول فعالیت است و در دو بازی جام شیخ زاهد هم موفق به زدن گل شده است. این یعنی رائول، اینجا هم گلزنی را فراموش نخواهد کرد...
تیم ملی...
رائول جابجایی رکوردها و بازیهای خوب را در تیم ملی هم ادامه داد. اما به واقع می‌توان گفت او در تیم ملی بدشانس بود. اسپانیا، در چند سال گذشته غول فوتبال جهان شده است. دیگر نامی از برزیل و ایتالیا و آرژانتین نمی‌شنویم و همه اسپانیا را پرچمدار فوتبال دهه می‌نامند. اسپانیایی به واقع قدرتمند و روپا با ستارگانی بزرگ و استثنایی. اما هواداران فوتبال به خوبی به یاد دارند که اسپانیای قبل از این چند سال، هیچگاه تیمی به این اندازه قوی نبود. اسپانیا تا قبل از آمدن آراگونس یک قهرمانی هم نداشت. رائول در دوره‌ای در تمی ملی بازی می‌کرد که تیم، نشانی از ابرقدرت بودن نداشت و در همه جامها با دست خالی برمی‌گشت. رائول در تیم ملی می‌توانست جاودانه‌تر شود اگر اسپانیا قدرتمند‌تر و منسجم‌تر بود. دعوای کاتالان و مادرید، در این دوره در تیم ملی اسپانیا کنترل شده است.
اما با این اوصاف، رائول در سه جام جهانی و دو جام ملتهای اروپا برای اسپانیا 102 بازی ملی انجام داده که اولین نفر از نظر تعداد بازیهای ملی است. در این 102 بازی او موفق به زدن 44 گل شده است که تا رکورد گلزنی تیم ملی را هم در اختیار او قرار داده است. گرچه رکوردی که باید کم کم آن را متعلق به داوید ویا بدانیم. رائول در بیش از صد بازی کاپیتان ماتادورها بوده است.
زندگی شخصی
رائول در زندگی شخصی نیز فرد موفقی است. در سال 1999 میلادی با مامن سانز پیمان زناشویی بست و هم اکنون پدر پنج فرزند است. چهار پسر و یک دختر. نام دخترش ماریا و نام پسرانش به ترتیب خورخه، هوگو، و دو قلوهای هکتور و لوتار است. نام پسران او همه برگرفته از نام اسطوره‌ها و بازیکنان محبوب رائول هستند. (خورخه والدوانو، هوگو سانچز، هکتور ریال و لوتار ماتئوس)
رائول بعد از گلزنی بوسه‌ای نثار حلقه ازدواجش می‌کند. به نشانه احترام و علاقه به مامن! از او به عنوان فردی مطلیع و خانواده دوست یاد می‌شود. از حاشیه فراری و عاشق آرامش است. به مانند ستارگان بزرگ ورزش، دنباله رو تبلیغات و به فکر ژستهای آنچنانی نیست.
کتابها و آثار کوئلئوی برزیلی و تام هنکس را دوست دارد.
موسیقی را هم بسیار دوست دارد. مخصوصا موسیقی بومی اسپانیایی.
رائول که زاده حومه شهر مادرید در 27 ژوئن سال 1977 میباشد، دارای 1.82 متر قد و نزدیک 80 کیلوگرم وزن است.
افتخارات و دستاوردها:
رئال مادرید
- لالیگا: ۵ بار | 1995 - 1996 – 2001 - 2003 - 2007 - ۲۰۰۸
- سوپر کاپ اسپانیا : ۴ بار | ۱۹۹۷ - ۲۰۰۱ - ۲۰۰۳ - ۲۰۰۸
- لیگ قهرمانان اروپا : ۳ بار | 2002 - 2000 - 1998
- سوپر کاپ اروپا : ۱ بار | ۲۰۰۲
- جام باشگاه‌های جهان : ۲ بار | ۲۰۰۲ - ۱۹۹۸
- دارای ۳۲۲ گل رسمی زده
- دارای ۷۲۹ بازی رسمی
تیم ملی
- دارای ۴۴ گل رسمی زده
- دارای ۱۰۲ بازی رسمی
- دارای 17 گل در تیمهای زیر 23 سال
فردی
- جایزه Don Balón Award : یک بار | ۱۹۹۵
- جایزه IFFHS : یک بار | ۱۹۹۹
- جایزه Pichichi Trophy : دو بار | ۲۰۰۱ – ۱۹۹۹ (آقای گلی در لالیگا)
- جایزه Premio Don Balón : پنج بار | ۰۲-۲۰۰۱ - ۰۱-۲۰۰۰ - ۰۰-۱۹۹۹ - ۹۹-۱۹۹۸ - ۹۷-۱۹۹۶
- جایزه Trofeo Alfredo Di Stéfano : یک بار | ۲۰۰۸
- جایزه FIFA ۱۰۰
- جایزه Madrid Gold Medal : یک بار | ۲۰۰۹
- جایزه Golden Foot ۲nd place : یک بار | ۲۰۰۹
- بهترین گلزن لیگ قهرمانان اروپا : ۲ بار | ۲۰۰۱-۲۰۰۰ - ۰۰-۱۹۹۹
- بهترین مهاجم لیگ قهرمانان اروپا : ۳ بار | ۰۲-۲۰۰۱ - ۰۱-۲۰۰۰ - ۰۰-۱۹۹۹
- بهترین بازیکن سال جهان : ۱ بار | نفر سوم سال ۲۰۰۱
- بهترین بازیکن سال اروپا : ۱ بار | نفر دوم ۲۰۰۱
- بهترین مهاجم باشگاهی : ۳ بار | ۰۲-۲۰۰۱ - ۰۱-۲۰۰۰ - ۰۰-۱۹۹۹
تیم منتخب
- تیم منتخب جام ملتهای اروپا : ۱ بار | ۲۰۰۰
و ما با تو چه خاطره‌ها که نساختیم، پسر...
باشگاه هواداران رائول در ایران
دانلود مستندی به روایت عادل فردوسی پور از رائول
و این هم 10 گل برتر رائول گونزالس:
ده گل استثنایی دیگر:
پاورقی:
1- اشاره به مصاحبه خورخه والدانو که رائول را به فراری تشبیه کرده بود که به زعم او به زودی تمام رکوردها را مال خود خواهد کرد.
2- اشاره به مصاحبه سر الکس فرگوسن که در آن سالها رائول را بهترین فوتبالیست دنیا خواند. حتی در ادامه، پیشنهادی رویایی هم به رائول و رئال برای به خدمت گرفتن رائول داد.
3- البته مورینیو بسیار تا بسیار خوش شانس بود که در فضا و فرهنگی مثل ایران مربی گری نمیکرد! که با رفتن ستاره ای محبوب از تیم، هم اون ستاره و هم هواداران (بخونین تماشاگران) اون تیم، تیم رو به حاشیه میکشونن و تنهاشم میذارن. نمونه ش همین فرهاد مجیدی! وقتی مربی اون رو نمیخواد، هواداران (تماشاگران البته) تیم رو هم نمیخوان! این شده فلسفه فوتبال تو سرزمین من که متأسفانه تماشاگراش اصلا نمیدونن فوتبال چیه. سیستم رو نمیشناسن. نمیدونن هواداری یعنی چی. نمیدونن مربی گری یعنی چی. و اصلا آگاه نیستن که مربی باید تصمیم بگیره. کاش روزی فوتبال رو بفهمیم و تماشاگر نباشیم... هوادار باشیم.
منابع: